Kunstblikken

                                                                                                                                               Jantje Haze 

                                                                                                                                               Potloodtekening       

 

                  

 

 

In Blogdingen wend ik mij in briefvorm tot u wanneer het om zaken gaat die direct deze blog betreffen. In deze rubriek reageer ik op reacties van de lezers. De planning is om dat een aantal dagen na de plaatsing van een artikel in één keer te doen. Daarnaast gaat het in deze rubriek ook om technische zaken: vaak aanwijzingen die dingen betreffen die beter kunnen, niet helemaal duidelijk of ongemakkelijk zijn bij het gebruik van de blog.

De afleveringen van Blogdingen blijven niet altijd online, maar worden verwijderd na de publicatie van een nieuwe editie. Wanneer u problemen ondervindt bij het gebruik van de blog of handige tips heeft, stuur dan een mailtje naar: paulbrokerkunstgeschiedenis@gmail.com

​

De afbeelding

Omdat het plaatje bij deze rubriek veel zegt over mijn bedoelingen en uitgangspunten van de blog, treft u hieronder een beschrijving met enige uitleg aan.

De afbeelding is ontworpen door mijn vriendin Jantje Haze. De 'opdracht' was om een ontwerp te maken voor een afbeelding die past bij de naam van de blog én te maken heeft met kunst. Zij dacht meteen heel letterlijk aan een geopend conservenblik waar een kunstwerk uitkomt: 'over kunst schrijven alsof je een blik opentrekt', zo motiveerde zij. Toen ik dat ontwerp zag moest ik niet alleen aan een conservenblik denken, maar ook aan het bijna tegengestelde daarvan: aan een geopende afvalbak waar het kunstwerk ín wordt gegooid. Meteen schoot mij de uitspraak te binnen die in verband wordt gebracht met werk van de Duitse kunstenaar Joseph Beuys (1921-1986): "Ist das Kunst oder kann das weg?"

Het gaat er wat mij betreft bij de afbeelding om dat ik in deze blog graag in het midden laat of iets nu grote kunst wordt gevonden of volgens anderen aan de straat bij de vuilnis gezet kan worden. Ook of iets mooi of lelijk is, laat ik graag aan ieder van u persoonlijk over.

De tekening in de tekening doet natuurlijk denken aan kindergekrabbel. Dat is ook de bedoeling! Geen enkele vader of moeder, oma of opa zal een tekening van zijn/haar (klein)kind weggooien. Zo'n tekening is voor hen van onschatbare waarde. Terwijl iemand die geen band heeft met die kunstenaar in spe, maar toevallig zo'n tekening in handen krijgt, het ding achteloos bij het oud papier zal doen. Die 'kindertekening' is ook geïnspireerd op werk van Karel Appel. Wanneer iemand een schilderij van Karel Appel in zijn bezit heeft en het niet mooi of interessant vindt, dan zal hij het zeker niet in de kliko mieteren. Hij is niet gek! Hij zal het echter wel met alle plezier voor een mooi bedrag van de hand willen doen. Dat is wat mij betreft min of meer hetzelfde als weggooien.

Aardig van die tekening is ook dat het kind ons zo vrolijk toezwaait. Het begroet als het ware de lezer. De aandachtige kijker had ongetwijfeld al ontdekt dat het kunstwerk in het kunstwerk rechtsonder is gesigneerd! Wanneer men goed kijkt en voldoende weet, worden ook de bedoelingen van een kunstwerk duidelijk. Dat is ook de bedoeling van mijn schrijfsels. In dit geval is het voor een goed begrip nodig dat u weet dat ik zo'n drie maanden geleden opa ben geworden van mijn eerste kleinkind. Ja, ja, dank u! Het jochie heet Abel. Vandaar de signatuur 'A.B.'.